Nafarroa archivos - Kattalingorri

-1

archive,category,category-nafarroa,category-221,stockholm-core-2.3,select-theme-ver-8.9,ajax_fade,page_not_loaded,menu-animation-underline-bottom,header_top_hide_on_mobile,,qode_menu_,wpb-js-composer js-comp-ver-6.6.0,vc_responsive

8 septiembre, 2021

Irailak 22: Haizeak berritzen norabide berri baterantz

Kattalingorri erreferentziazko espazioa da, irekia eta anitza, eta duela 20 urtetik hona Nafarroan LGTBI+ aniztasunaren ordezkari diren kolektiboak bildu nahi ditu. Espiritu hori jaiotzetik daramagu DNAn, EHGAM, Lumatza eta Ilota Ledo kolektiboen eskutik. Horri esker, 15 urtez mantendu ahal izan genuen Aldapa kaleko lokala erreferentzia gune gisa, LGTBI+ biztanleek eskatzen zituzten zerbitzuak eskaintzeko. Aurrerago, 2016an, Nafarroako Gobernuarekin lankidetza lortu zen Kattalingunetik zerbitzu profesionalizatuagoa emateko, eta horren atzetik etorri zen Harrotu 2017an, Iruñeko Udalarekin lankidetzan.

Hala ere, istorio hau ez da beti erraza izan. Azken 6 urteotan zerbitzu profesionaletan egindako lana gogorra eta zaila izan da, eta, bide batez, elkarteak asko galdu du jatorrian zuen bultzadatik.

Nafarroako kolektiboek ere beren eraldaketa-prozesu naturalak bizi izan dituzte, eta azken urteotan nabaritu dugu nola galtzen ziren harremanak eta parte-hartzea. Duela ez asko elkarte trinko batetik elikatzen zen aterki elkarte bat zena, esku artean lan gehiegi zuen talde txikiegi bat bihurtzen zelarik.

Hori dela eta, 2020an partaidetza-prozesu bat jarri genuen abian, berriz elkartzeko eta egoera berrabiarazteko. Izan ere, 2020 ez zen agian urterik onena izango horrelako zerbait hasteko, baina ez genekien zer zetorren gainera. Hasierako plana aldatu behar izan genuen, batetik, COVIDek baldintzatutako modu eta erritmoetara egokitzeko, eta, bestetik, Iruñeko Udalarekin Harrotuko murrizketak saihesteko izandako borroka luze eta gogorragatik. Hori dela eta, 2021eko ekainaren 12an lan-saio bat egin zen goiz osoan, eta hainbat kolektibok eta LGTBIQ+ pertsonak elkartearen helburuei eta elkartearen egiturari buruz hausnartu zuten, hemendik aurrera landu beharreko proposamen bat adostuz (proposamenari eta lan-saioaren laburpenari buruzko informazio gehiago erantsitako dokumentuetan).

Hala ere, teoriatik praktikara igarotzea ez da hutsala. Proposamen horrekin jarraitzeko eta gauzatzeko, beharrezkoa da energiak oxigenatzea, batzarra berrituz eta etapa berri honetan parte hartu nahi duen pertsona oro batuz. Beharrezkoa da ardura hartzen dutenak, Kattalingorri berriaren funtzionamenduaren xehetasun zehatzak erabakitzen dituztenak, Nafarroako LGTBI+ ehuneko pertsona anitzak eta ordezkariak izatea.

Hori guztia dela eta, datorren irailaren 22an, Batzar Orokorra deitu dugu, arratsaldeko 18:30etan, Juslarroctxako Civivoxean. Bilera horretan, Batzar berria aukeratuko da, eta hark egin beharko ditu hasierako proposamenak, aldaketa zehatzetan, elkartearen estatutuetara eta egiturara.

Bide luzea daukagu, baina ziur gaude mereziko duela. Hemendik gonbitea luzatzen diegu norbanako guztiei edo LGBTIQ+ kolektiboei etapa berri honetan partaide izan daitezen. Badakigu borroka asko dugula egiteko, eta gaur inoiz baino gehiago, argi daukagu elkarrekin jarraitu nahi dugula borrokan.

Kontsultarako erantsitako dokumentuak:

Ekainak 12an lantzeko txostena

Ekainak 12ko saioaren memoria

EHGAMek prozesuari egindako ekarpenak

15 julio, 2021

Uztailak: 16 Drag Ikusgarritasunaren Eguna

Drag Ikusgarritasunaren Eguna dela eta, Nafarroako MARUXAK Drag taledarekin hitz egin dugu. Ezagutu nahi?

Kattalingorri: Gustatuko litzaiguke zuen buruak aurkeztea, irakurtzen gaituzten eta zuen adierazpen artistikoaz ezagutzen ez duten pertsona guztientzat.

Maruxak:
Kaixo! Rita eta Diana gara. MARUXAKeko kideak. 2019an Mendillorri auzoan sortutako taldea, Drag munduan showak egiten dituena. Hasieran, herriko festetan eta Iruñeko eta eskualdeko elkarteetan pintxatzen genuen. Baina osasun egoera horrekin berasmatu eta gauza ezberdinak egin behar izan ditugu.
Ez gaude bakarrik, animatzaile-rola duen Unikornia Power dugu lagun. Martotxa eta Popony ere bai, margotzen eta irakasten digutenak. Aimarrana eta Leticia argia eta soinuaren gai teknikotan aritzen dira. Ikerrek eta Urkik audio-bisualean, eta gure espektakuluen atzean dagoen jende oro ere MARUXAK dira. Esan dezakegu auzolanean lan egiten duen kolektiboa garela. Izan ere, gure biltoki nagusia Antzara da, Mendillorriko zentro komunitarioa. Magia guztia sortzen den tokia da.

Kattalingorri: Noiz eta zergatik hasi zineten performance hauek egiten?

Maruxak:
Rita eta Diana oso lagunak gara Drag egin aurretik. Biok jakinmin handia genuen mundu honengatik. Diana Drag Race saioko jarraitzailea zen txikitatik, eta Rita Kanarietako inauterietako Drag galekin maiteminduta zegoen.
2019an, Botulina izeneko auzoko bi kiderekin aritzeko aukera izan genuen. Esperientzia izugarri atsegin genuen, eta gure kabuz antolatzea erabaki genuen. 2019ko Mendillorriko Jaietan pintxatu genuen lehen aldiz eta arrakasta handia izan genuen.
Drag oso ezaguna ez zen mundu batera eramatea zen helburuetako bat. Herriko festetara, elkarteetara… Beti izan gara militantake jaietako batzordeetan eta herri-kolektiboetan. Lehenengo “pintxada” hori egin genuenetik leku ainitzetik deitu digute jaiak alaitzeko. Gure fantasia mundu hau behar den edonora eramatea da gure nahia.

Kattalingorri: Oztopoak izan dituzue bidean?

Maruxak:
Alderantziz. Hala ere gutxi daramagu honetan tartean pandemia izan dugularik, beraz baliteke goiz izatea iritzi borobila botatzeko. Oraingoz, leku guztietan laguntza eta erraztasunak besterik ez ditugu aurkitu. Mendillorrin auzokide guztiak ezagutzen gaituzte, eta zerbaitetarako laguntza eskatzen baduzu, laguntzeko prest dagoen jendea gertu duzu. Horrek ez du esan nahi aurrerago egoera desatseginen bat aurkituko ez dugunik. Beraz oraingoz, dena ondo.

Kattalingorri: Zer eragin izan du maila pertsonalean drag izateak?

Maruxak:
Hemen biok argudio berberak ditugu. Askapena eta jabekuntza ekarri dizkigu zalantzarik gabe. Drag mundutik asko ikasi behar izan dugu, kanpotik ezagutzen bait genuen bakarrik. Orain, barrutik eta irizpidez eman dezakegu iritzia. Pertsonaiaren barruan nahiz kanpoan ezagutu dugu geure burua. Autoikaskuntza makillajean, ileapainketan eta gure nortasuna garatzen… Drag izateari buruz ere asko ikasi dugu. Jende orok uste du emakumez janzten garen gizonak soilik garela, eta ez da hala. Harago doa. Mila aldaera dituen adierazpen artistikoa da.

Kattalingorri: Norengandik eta nola ikasi duzue? Zein dira zuen erreferenteak?
Maruxak:
Bi alde bereiz ditzazkegu.
Alde batetik, pertsonaiak daude. Hor esan dezakegu mundu osotik eta inorengandik batera edaten dugula. Bilboko Fellinietatik etor daitekeen alde komiko eta mamarratxa bat dugu, eta gure auzoko arroiletatik ere edaten dugu. Izugarri atsegin dugu Choni mundua, eta asko dugu hortik. Folkloretik ere edaten dugu. Biak dantzariak gara eta Draga eta folklorea egiten dugun guztian daude. Eta noski aldarrikapena. Draga politikoa da, nahiz eta zenbaitzuk bereizi nahi duten. Beraz mezu bat bota badezakegu, ba bota egingo dugu.

Bestetik, Draga bera da. Hor autoikaskuntza asko dago. Tutorial asko, Martotxa eta Poponyk makillajeaz asko erakutsi digute. Sare sozialek Drag mota ezberdinak ikusten lagundu digute.
Eta, jakina, Drag mundu honetan gu baino lehenago hasi direnetaz eta bidea ireki digutenetaz ere ikasi dugu. Botulinak, gure lagun handiak (Donatella Maní eta Exia Vermut) eta aurrean ditugun Iruñeko Dragonak. Jende guzti hori gabe, agian ez genuen proiektua aurrera eramango. Gure hirian Draga mugitzen ari zela ikusteak eta bakarrak ez ginela jakiteak eman zigun MARUXAK sortzeko azken bultzada. Hasieran asko kostatu zitzaigun lehen pauso hori ematea.

Kattalingorri: Zer ekarpen egin diezaioke Dragak pertsona bati?
Maruxak:
Funtsean nork bere burua ezagutzea, berasmatzen jakitea, askatzea, ahalduntzea, ikastea… eta askotan poltsikoa prestatzea ere badakar. Honi buruz esan ahal daiteke ia edozer gauzarekin egin daitekeela Drag eta ederki antolatu zaitezkeela diru gehiegi ez gastatzeko, baina beti minimo bat inbertitu behar da, eta denbora batez ere. Honetarako denbora asko behar da, hori bai. Jeje

Kattalingorri: Drag mota ezberdinak daude?
Maruxak:
Bai. Erantzuna erabatekoa da. Drag bakoitza bakarra da. Denek uste dute Draga gizona emakumez jaztea soilik dela, eta Drag mota hori existitzen bada ere, Drag egiten duten emakumeak eta pertsona ez-bitarrak ere badaude. Pertsonaia bakoitza mundu bat da, eta hango eta hemengo inspirazioa du. Hainbat modalitate daude. Drag Queen, King, ez bitarra, kid kluba, Drag kanarioa… eta maila horien artean kategoria ezberdinak daude. Batzuek komedian, pasareletan, musikan… aritzen dira. Modalitateak ere nahastu eta fusionatu egiten dira… Horregatik esan dezakegu Drag bakoitza mundu bat dela eta pertsona bakoitza, bizitzan bezala, bakarra dela. Mugarik eta araurik gabeko unibertsoa da. Bakoitzak bere helburuak eta kontakizunak zehazten ditu.

Kattalingorri: Zer gomendatuko zenioke Drag izateko lehen urrats hau emateko gogoak dituen pertsonari?
Maruxak:

Egin dezala. Hau da Drag orok erantzungo dizuna. Arriskatzea, ikastea, askatzea. Pazientzia edukitzea, prozesu guztiek denbora bait daramate eta berrasmatzen ari zara… Inor ez da ezertan ikasita jaio. Baina pazientziaz eta irmotasunez ateratzen da dena. Nahiago genuke mundua dragaz beteta egongo balitz. Seguru askoz mundu hobea izango litzatekeela.

Kattalingorri: Zein da gehien maite duzuen Maruxen irudia?
Maruxak:
Hiru ditugu.
1. Mendillorrin saio bat egin genuen lehen egunekoa, non gudu batean baino jende gehiago zegoen.
2. Mendiko inauterietan. Auzo osoan ibili ginen kamioi batean igotak, eta jendeak primeran gozatu zuen. Gure azken agerpenetako bat izan zen etxean sartu aurretik.
3. Gure azken bideoklipa gure auzoa atzean dugula Monte Campamenton grabatzen. Lan honetan uste dugu jada nabaritzen dela gure irudiaren bilakaera eta ikaskuntza.

Kattalingorri: Zer sentitzen duzue gaur, ekainak 28, Harrotasunaren Egunerako prestatzen?
Maruxak:
Ba sentimendu ezberdinak dira. Alde batetik gure gaurko look-ean Erkidegoa isladatu nahi izan dugu. Oso anitza bait da nahiz eta ez iruditu. Bestetik Noaineko guduaren urtemuga ere gehitu dugu, non Nafarroa bere independentzia galdu zuen. Ideia hau landu dugu kateekin eta oraindik gaur egun LGTBIQ+ kolektiboak jasaten duen jazarpenarekin.
Eskuin indarrak Nafarroako konkistaren 500. mendeurrenaren ospakizunari egin dion boikota eta kolektiboaren pertsonekiko duen gorroto-mezua lotu nahi izan ditugu. Gero eta errespetu falta eta eraso gehiago daude, Hungarian gertatzen ari dena Europar Batasunak ezer egin gabe… Trans legearen gaia… Hainbat afera dago kalera atera eta aldarrikatzeko… Harrotasona sentitzen dugu eta uste dugu parte hartu eta ikusarazi egin behar dela guzti hau, hemen gaudela eta hemendik ez garela mugituko esateko jende guzti horreri. Gorrotoaren diskurtsoa geroz eta handiagoa den arren. Eta, bide batez, beste gauza batzuk aldarrikatu baditzakegu, hobe.

Kattalingorri: Azkenik.. beste zerbait gehitu nahi diozue?
Maruxak:
Tokiko kultur-eszena lagundu egin behar dela uste dugu. Geldialdi garai hauetan kalte handia egin zaio kulturari, eta guztion artean babestu behar dugu eta tokiko eszena kontuan hartu behar dugu egoera hau gainditzeko. Denon artean lagunduz.
Sare sozialetan proiektu mordoa ditugula ere adierazi nahi dugu, irakurleak egiten duguna hobeto ezagutzeko. Eta bide batez baebesa eta maitasuna ematen badiote gure lanari askoz hobe.
Bi bideoklip ditugu Youtuben. Bat iazko uztailean atera genuen, gure elkarteko ereserkiaren bertsio batekin eta guk Kiliki Frexkoren (Chill Mafiako kidea) laguntzarekin osatu genuen beste gai batekin.
https://www.youtube.com/watch?v=b20-Q0WcM8M
https://www.youtube.com/watch?v=8OQr1nBy6GA
Dantza eta folklorea Dragarekin nahasten duen proiektua dugu orain eskutan: Folklore Travestia.
Eta esango genuke, halaber, mundu guztiari ez zaiola gustatzen egiten duguna, baina kritikak eraikitzaileak badira eta ez suntsitzaileak, askoz hobe.

29 junio, 2021

Landa eremuan Harro

Ekainak 28 Sexu-askatasunaren Egunaren arira, landa eremuko LGTBIQ+ errealitateari eta erronkei arreta berezia ipini nahi izan diogu. Horretarako hainbat lagunen hausnarketa uzten dizuegu:

26 abril, 2021

Apirilak 26: Ikusgarritasun Lesbikoaren Eguna

Nor zarete?

Areta, Noelia eta Ailen gara eta elkarrekin A Panadaría antzerki konpainia eratzen dugu. 2013an sortu genuen A Panadaría eta ordutik antzerki feminista eta kritikoa oratzen dugu humoretik. Oraintxe bertan gure hirugarren ikuskizunaren laugarren gira urtean gaude, Elisa eta Marcela antzezlana hain zuzen.

Nolatan animatu zineten Elisa y Marcela antzezlana egitera? Nola ezagutu zenuten haien istorioa?

Elisa eta Mareclaren istorioa haiei buruzko ikuskizuna egitea erabaki baino urte batzuk lehenago ezagutu genuen interneten. Emakume galego erreferenteak bilatzen, garaiko notizien artean (1901) “gizonik gabeko ezkontza” albistea aurkitu genuen. Ikaragarri gustatu zitzaigun ezagutzen ez genuen istorio hau , baina ez genekien gehiegi beraietaz. Gena Baamonde, Elisa eta Marcela antzezlanaren zuzendaria izan zen beneta ikuskizuna egitera bultzatu gintuena, izan ere, bere iritziz momentu hartan, 2016ean, sinesgaitza iruditzen zitzaion oraindik inork Elisa eta Marcelaren istorioa antzerkian, zineman edota telebistan kontatu ez izana. Ez zuen ulertzen nola mundu osoan LGTBIQ+ koletiboarentzat erreferente diren bi emakume ezagunak ziren Galizan. Hortaz, antzerkian istorio hau kontatzea beharrezkoa zela sentitu genuen eta gainera, humoretik egin nahi genuen; ikuspegi positibo batetatik eta noski, feminismotik.

Ze erantzun izaten ari dituzte zuen aktuazioek?

Publikoaren erantzuna kristona izaten ari da. 2017aren urriaren 14ean estrenatu genuen, eta egun horretan bertan, obra amaitzean emakume lesbiana batzuk gerturatu ziren guregana eta haiek ordezkatuak sentitzen ziren istorio bat kontatzea eskertu ziguten. Emakume lesbianak ikusgarri diren antzerki obrarik ia ez dagoela esaten ziguten eta honetaz gain, ikuspegi positibobatetik, non maitasuna eta desira ikusgarri ziren, egitea eskertzen ziguten. Eszena batean kamasutra lesbikoa egiten dugu (arroparekin), eta gertatu izan zaigu hori egiten ari ginela, pertsona batzuk minduta sentitu direla eta antzerkitik irten direla. Honek argi adierazten du oso beharrezkoa dela lesbianek desira sentitzen dugula ikustaraztea, izan ere, pelikuletako edota antzerkietako desira herterosexualak ez du inor mintzen. Laburbilduz, publikoaren harrerarekin oso pozik gaude, bai antzerkitik ateratzen garenean, sare sozialetan eta jaso ditugun antzerki kritika itzelekin ere.

Sexu askatasunari dagokionez, zer uste duzue aldatu dela Elisa eta Marcelaren garaitik hona? Ze gauza zeuden lehen hobe (baldin bazeuden) eta zeintzuk behar da aldatzen jarraitu?

Askotan askatasunei dagokienez iragana okerragoa izan zela pentsatzen dugu, eta hiriak progresuaren ikur direla. Baina hau estafa bat da. Elisa eta Marcelaren garaian ohikoa zen trabestismo funtzionala praktikatzea emakumeen artean, maskulinoak ziren espazioetara joateko, hori egin zuen Elisak Marcelarekin ezkontzeko. Elisa eta Marcela 1800 amaieran Galiza ruralean elkarrekin bizi izan ziren bi irakasle gogoratzen jarraitzeak, eta haiek erreferentetzat izateak, iragana edo pasatako garaiak ez dutela zertan okerragoak izan behar erakusten digu.
Hala ere, Elisa eta Marcelarena bezelako istorioei esker eta kolektibo askoren lanari esker eskubideei dagokionez 1901etik asko aurreratu dugula deritzogu. Egun adibidez, ezkon gaitezke (modu zibilean, hori bai), baina erregistro zibilera baldin bagoaz gure jaio berri batekin, bi baldintza diskriminatzaile ezartzen zaizkigu: ezkonduak egon behar gara eta jaio berria lagundutako ugalketa-teknikaren bidez jaioa izan dela dioen dokumentu bat erakutsi behar dugu.
Hori ez da gertatzen bikote heterosexualekin; beraz, oraindik ere indarkeria instituzional handia jasaten dugu. Oraindik ere beharrezkoa da aniztasun afektibo-sexuala aldarrikatzea eta eskubideak aldarrikatzea. Gaur egun, LGTB pertsonek bullyinga, jazarpena eta erasoak jasaten jarraitzen dugu, eta suizidio saiakeren kopuruak handiagoak dira pertsona heteronormatiboenak baino. Ikerketa baten arabera, emakume lesbianen % 75ek isilpean gordetzen dute beren sexu-orientazioa lan ingurunean. Bide luzea dago egiteko, ez da nahikoa aniztasuna onartzea, aldarrikatu eta ospatu egin behar da.

Zuen ustez, garrantzitsua al da ikuspen lesbikoaren eguna? Zergatik?

Jakina, garrantzitsua eta beharrezkoa da historikoki ikusezin bihurtu diren lesbianen istorioak berreskuratzea eta “lesbiana” hitza normalizatzea, oraindik ere pertsona askok ahopeka esaten jarraitzen baitute. Ez dugu sekretua edo tabua izan nahi.

Guretzat oso hunkigarria da institutuetan funtzioak egitea eta hainbeste ikasleri istorio hau kontatzeagatik eskerrak ematea eta esatea antzekotasunak ikusten dituztela Elisa eta Marcelaren istorioaren eta gaur egun neskei gertatzen zaienaren artean. Zineman, telebistan, antzerkian edo liburuetan elkar maite duten emakumeen erreferenteak ikusarazi behar ditugu, askok geure burua irudikatuta ikus dezagun eta ez dezagun uste gertatzen zaiguna lotsagarria denik.

Zuen ustez, zer gehiago egin daiteke emakumeen arteko harremanak ikusarazteko?

Ikusarazi, ikusarazi eta ikusarazi. Antzerkian, telebistan eta berbenetan. Lesbiana bazara eta ahal baduzu, ikusarazi besteei laguntzeko, batez ere egoera ahulenean daudenei. Lesbiana izan ala ez, bollo gaia lantzen duten ekitaldietara joan, eta LGTBI + ekimenak eta ekimen feministak babestu, trans pertsonak, emakume lesbianak edo bisexualak eta aniztasun funtzionala duten pertsonak eta arrazalizatuak barnebiltzen dizutenak.

Bitxikeria gisa, lesbianen inguruan dauden mito-timo zein nabarmenduko zenuke? Zergatik?

Buf, asko dira. Lesbianismoa etapa bat besterik ez dela, emakumeen bikoteetan batek “gizonarena” egiten duela eta beste batek “emakumearena” egiten duela, inoiz ez dugula p**** on bat probatu edo beti katu bat dugula maskotatzat. Beatriz Gimenok La construcción de la lesbiana perversa lanean argudiatzen duen bezala, jomuga erraza gara. Ez gara desiragarriak, gizon zisen txiringitoa desmuntatzen dugulako, ez ditugulako desiratzen.

Iruñera zatozte laster zuen obrarekin. Noiz eta non?

Datorren ostegunean, apirilaren 29an, 19: 00etan, Nafarroako Antzerki Eskolan (San Agustin 5, Iruña) izango gara Elisa eta Marcelarekin, hortaz, bertan izango gara zain Elisa eta Marcelaren ezkontza ospatzeko.

Gehitu nahi duzuen beste zerbait…

Sarrera librea dela edukiera bete arte, aldez aurretik leihatilan gonbidapena hartuta emanaldiaren eguneko 17: 30etik aurrera.

3 marzo, 2021

LGTBIfobia kirolean

Joan den ostiralean, otsailaren 19an, kirolean LGTBIfobiaren aurkako eguna ospatu zen Iruñean, eta Harrotuk mahai-inguru bat antolatu zuen. Bertan, LGTBI kirolariek bertatik bertara kontatu ahal izan zituzten gai horri buruz dituzten esperientziak eta ikuspuntuak.

Hitzaldiak hainbat gai jorratu zituen: kirol munduan LGTBI izateari buruzko esperientzia negatiboak, kirol bizitzan aurkitu dituzten oztopoak, izan dituzten babes elementuak eta etorkizunean lortu beharreko erronkak. 4 elementu horiek eztabaida handia sortu zuten mahai-inguruan aktiboki parte hartu zuten entzuleekin batera, eta bizipenen eta bizi-gogoeten trukea bihurtu zen, horrelako blog-post baterako baino askoz gehiago.

Baina, hala ere, nire inpresioak aipatu nahi nituzke. Lehenik eta behin, hizlarietako batek bakarrik kontatu zituen zuzeneko bizipen negatiboak LGTBI izateagatik. Horrek modu positiboan harritu ninduen, kirol profesionala oso mundu lehiakor gisa ulertzen bainuen, desberdintasunen ez oso abegikorra, eta bestearekiko edozein desberdintasun lehiaketa-kodeetan makurrarazteko arrazoi izan daitekeelako. Baina bere esperientzien arabera, hori ez zen horrela izan.

Zuzeneko esperientzia negatiborik oso bizi izan ez bazuten ere, LGTBI kolektiboari buruzko beste jarrera negatibo batzuk azaldu zituzten, oro har, orokortasunez, iruzkin homofonoz, barrezka eta abar. Badirudi horretaz ez dela inor libratzen, eta horrek hausnarketa ugari eragin zituen taldeko kide izateari buruz, LGTBI pertsonaren banakako erantzukizunari buruz iruzkin horiei aurre egiteko, horiekiko erantzukizun kolektiboari buruz, erru-sentimenduari buruz, etab. Eztabaida zirraragarria izan zen.

Harritu ninduen beste gauza bat izan zen kirol minoritarioak egiten zituzten hizlariek, hala nola jockeya eta errugbia, esperientzia positiboenak kontatu zituztela, eta gehiengoaren kirola egiten zuen hizlariak, berriz, futbola (hau ere errege kirola bezala deitua), esperientzia negatiboenak. Zenbat eta txikiagoa izan kirola, eta zenbat eta oztopo gehiago izan kirola egiteko, orduan eta zaintza pertsonal gehiago dago kirol horretan. Barruan babesteko modu bat bezala, kanpoan zailtasunak daudenean. Hausnarketa interesgarria, ezta?

Baina ez ziren horiek izan argitara atera ziren gai bakarrak: ezbeharrak gainditzeko beharrezkoa den indar pertsonalaz (edo ahalduntze pertsonalaz) hitz egin zen, kirol munduan LGTBI pertsona gisa aske izateko berdinen arteko laguntzez, emakume izateagatik gehitutako zailtasun ugariez (beste behin ere emakumeak alde negatiboan daude, emakume izateagatik bakarrik), eta abar. Gainera, lortzeko dauden erronkez ere hitz egin zen. Eta zentzu horretan, bi ageri ziren: berdintasuna eta hezkuntza.

Pertsonalki, ez zitzaidan batere harritu bi erronka orokor horiek ateratzea. Izan ere, nahiz eta pertsona horiek ez zuten zuzeneko bizipen negatibo larririk kontatu (eraso fisikoak, adibidez), bizipen negatiboen sare zabal baten berri eman zuten, hala nola taldeko iruzkinak, mofak, bakardadea, erreferenterik eza, balio-judizioak, trabak, beldurrak, errua… Askatasunaren bidean, berdintasunaren bidean, mota guztietako harriak sortzen dituzten jarrerak eta sentimenduak. Eta beste behin ere, argi eta garbi ikusten da hezkuntzaren beharra: Hezkuntza etxean, ikastetxean, eta kasu honetan, kirol klubetan. Horrela bakarrik lortuko da benetako berdintasuna, eta agian egunen batean, utz diezaiogun egun hau ospatzeari, mundu guztia aske izan baitaiteke, edozein dela ere egiten duen kirola.

Ander Iribarren Hualde

Kattalingorriko sexologoa

25 enero, 2021

#Harrotudefendatu

Harrotuko egoeraren harira kide bati ateratzen zaizkion hitzak partekatzen ditugu:

Hausnarketa hauek sortu zaizkit berriz ere urtarrilaren 12ko herritarren gaien batzordean, gure kide Edurrek egindako interbentzioaren ondoren, eta udal-talde bakoitzak, bereziki PSNk, abstenitzea erabaki ondoren, EHBilduk eta GeroaBaik aurkeztutako adierazpenaren aurrean.

“Gu geu lasai gaude. Nik uste dut lasai egon behar dugula, gaurdaino dena bete da, ez dezagun benda jarri zauria baino lehen” Maite Esporrín.

Zauria baino lehen benda jarri. Baieztapen honetan geldituko naiz:
Zauriez eta LGBTIQ+ eta Transbollomarika pertsonez hitz egiten dugunean, aspaldiko zauriez eta zauri ugariz ari gara. Ikusezintasuna, zuzeneko eta zeharkako diskriminazioak, jazarpena, tratu txarrak, erahilketak eta hamaika irainek eragindako zauriez ari gara. LGBTQ+ eta Transbollomarika pertsonen borrokatik partekatu, sendatu, zaindu, aldarrikatu, legitimatu eta ikusarazi diren zauriez ari gara, erakundeen eta Nafarroa gobernatu dutenen inolako laguntzarik gabe (baita bazterketarekin). Eta hori diot; izan ere, hemen, corralito foralean, 2016ra arte (kasualitatez Gobernu aldaketa, GeroBai, EhBildu, Podemos eta Izquierda-Ezkerrak osatua), ez baitzegoen ezer LGBTIQ+ arloan politika publikoetan. Esan nahi duena-diguna zera da: bollera, marika, trans eta degeneratuoi gertazen zaizkigun mobida horiek, ez dira hain garrantzitsuak, ezta larriak ere, eta, gainera, denborarekin konpontzen dira beren kabuz (eta bidean geratu direnak, min kolateral soilak, desagertzen joango direnak).

Beraz, LGBTIQ+ eta Transbollomarika memoria historikoa egiten badugu, berak aipatzen duen zauri hori oso egina zegoen.

Zergatik aipatzen dut zauriarena? Gure biografietan, indibidualetan eta sozialetan, ditugun zauriak konfiantzarekin oso lotuta daudelako. Norberarengan eta beste pertsona batzuengan (eta horiek hitzematen dutenarengan) konfiantza izatea. Azken horiek, kasualitatez, batzuetan hiri bat zuzentzeko, politika instituzionala egiteko eta herri oso baten baliabideak nora bideratzen diren erabakitzeko boterea dute.

Eta hemen beste baieztapen bat aipatuko dut, Harrotu aipatuz: “Urtebete igaro dugu, tragedia bat izango zen, Harrotu itxiko zutela, eta zer gertatu da? Ezertxo ere ez” (Maite Esporrín).

Gauzak gertatu badira, gauza asko gertatu dira, eta Maria Garcia Barberena zinegotziak hartu dituen konpromisoekin lotuta egon daitezke. (Batzuk aipatzearren eta gehiegi ez luzatzearren): abenduan bilera batean jakinarazten zaie kolektiboei eta gainerako jendeari 2020ko urtarrilean (nahiz eta beste urtebeterako luzapena sinatuta egon) Harrotu itxi egingo dela, Kattalinguneren ustezko bikoiztasunagatik. Galdetu nuen (nik galdetu nuen, eta ondo dakit zer entzuten dudan) zer datetaz ari zitzaizkigun hizketan, eta erantzun zitzaidan 2020ko urtarrilaren 15ean (gutxi gorabehera, baina 2021etik nahiko urrun). Horren aurrean, hainbat kolektibo eta norbanakok erabaki genuen:

– Kalera irtetea gertatutakoa salatzera.
– Nafarroako Gobernuko txitxifu guztiekin hitz egitea.
– Behin baino gehiagotan eskatzea Iruñeko Udaleko batzordeetan parte hartzea (N+ak etengabe atzeratuz)
– Zerbitzu-mozketa honen kezka dela eta, proposamen bat prestatu eta martxotik uztailera bitartean txitxifu orori aurkeztu, Harroturen gutxienekoak zein diren jasota uzteko.
– 60.000 euroko aurrekontuaren aurrean (gutxi gorabeherakoa bada ere, egungotik oso urrun dago), N+ taldeak taldeak aurkeztua. Talde guztiekin bildu eta azterketa bat (kaleko jendearena) egin hedabideen aurrean.
– Ah! Bai, eta horren guztiaren erdian, oraindik ere kolektibo beraren barruan gertatzen ari ziren bazterketa-egoerak larriagotu dituen pandemia bat.

Esango nuke, gauzak gertatu, gertatu direla, baina tira, ez dudala gehiegi desbideratu nahi, eta zaurien eta konfiantzarekin harremana handia duten alorrera itzuliko naiz; zehazki, guztionak diren baliabideak (den-den-denak), zertan erabiliko diren erabakitzeko ahalmena duten pertsonetara itzuliko naiz. Pertsona horiek (edo beste batzuek, baina sigla berberenpean) batzuetan hiriburu bat eta gobernu bat zuzentzen dituzte, urte askoz batzutan ere bai. Gehiago erantsiko nuke, gutxi gorabehera esplizituki parte hartu dute (eta parte hartzen jarraitzen dute) goian aipatu ditudan “txorakeria” horiek alde batera uzte horretan. Bai bollera, marika, trans eta beste degeneratuei gertatzen zaizkigun horiek txorakeriak direla esaten eta gutxiesten. Bai, gertatzen zaizkigun horiek: ikusezin bihurtu, erahil, diskriminatu, erasoak jasan, jazarpenak, tratu txarrak…

Gauza guzti horiek ni bezalakoak diren hezur-haragizko pertsonek sortzen (eta betikotzen) dituzte, eta zauriak eragiten dituzte. Zauri horiek, jende asko utzi dute bidean. Hori dela eta, argi eta garbi geratu behar da aurrean duzun pertsonarengan konfiantza izateko, batez ere “goian aipatu ditudan txorakeriak” alde batera utzi, hutsaldu eta lagundu dituzten taldeetakoa bada, hitzak eta konpromisoak baino zerbait gehiago behar dela.

“Ez da ezkutuko ezer egonen, eta datorren urtean, Harrotu itxi den, tragedia bat izan den eta dena zuek planteatzen duzuen bezain beltza den komentatzeko elkartuko gara” (Maite Esporrin). Zauriak, nireak eta nire aurreko guztienak entzunda, arduragabekeria iruditzen zait gertakariei lupaz eta egunez egun ez begiratzea. Oroimen honekin guztiarekin ikusiko dugu nork zuen benetan benda (baina begietan) eta, argi eta garbi diot, espero ni izatea.

#harrotudefendatu #defenderharrotu

5 enero, 2021

RelataLes: relatos lésbicos en confinamiento

Blogeko sarrera honekin Dekumas LBT elkarteari, lesbibollotrans emakumeen elkarteari, eskerrak eman nahi dizkiogu eta baita gure esker ona helarazi ere, beti izan baitugu oso gertu. Hauek RelataLes: Relatos Lésbicos en confinamiento fanzinearen sortzaileak izan dira, eta hau irakurri ondoren, zuekin komentatu nahi ditugu gehien gustatu zaizkigun gauzak.

Lehenengoa, nola ez, proiektua bera eta fanzine beraren inpresioa da. Eskerrik asko lan guztiagatik. Mila esker ere luzea eta noizbehinka neketsua izan den berrogeialdi hau, espazio bizi bat egiteagatik, musuz, igurtziz eta tximeleta lesbikoz beterikoa. Baina, batez ere, eskerrik asko, beste behin ere, emakume lesbianak eta bisexualak merezi dugun lekuan jartzeagatik, eskerrik asko ikusgarri egiteagatik! Eta ez gu bakarrik, baita gure sentitzeko, maitatzeko eta gozatzeko moduak ere. Pluralean idazten dugu, noski, gutako bakoitzak bere formak dituelako eta forma horiek biderkatzen direlako une, leku edo pertsonaren arabera.

Asko gustatu zaigun beste gauza bat artistek erabili dituzten kontakizunak idazteko modu oso desberdinak izan dira. Zoragarria! Gozamena da, hain modu ezberdinean irakurri ahal izatea eta, nola ez, hainbat puntutatik horiekin konektatzea. Zorionak denoi, ez utzi idazteari!

Gainera, fanzinea irakurrita, asko hausnartu ahal izan dugulako honetaz. Oro har, emakumeen arteko harremanez hitz egiten denean izaten den iruditeriari buruz. Zer iruditeri kolektibo dago guri buruz? Zertan pentsatzen dute pertsonek lesbianen edo emakume bisexualen harremanez hitz egiten entzuten dutenean? Zer irudi bonbardatzen dituzte haien buruek? Zer aurreiritzi dute?

Ez utzi RelataLes irakurtzeko aukera pasatzen. Izan ere, euripeko topaketez, Milango postre gozoez, hiri eta zelaiez, 61eko maitasun eta erromantzeez, whatsapp mezu esperantzatsuez eta istorio zoragarriez betetako mundu batean sartuko zarete.

Izan ere, RelataLes ez da maitasun-liburu bat edo emakumeen arteko topaketa erotikoen fanzine bat bakarrik, RelataLes eguneroko kontakizunak kontatzen dituzten istorioak dira, benetakoak edo fikziozkoak, eta protagonistak gu gara.

24 noviembre, 2020

Asexualitatea ikusgarri egiten

Duela urte batzuetatik hona, azaroaren 26a asexualitatearen ikusgarritasunaren eguna da. Arauz kanpoko eta horregatik diskriminatua den beste sexualitate bat ikusarazteko eguna. Baina zer da asexualitatea?

Hasteko, eta ikuspuntu sexologikotik, hitz hau ez da LGTBI+ mugimenduan egiten den bezala ulertzen. Greziar jatorriko “a-” aurrizkiak ezetza edo zerbaiten gabezia adierazten du, eta sexualitatea; subjektu sexuatu bakoitzak bere burua bizitzeko duen modua litzateke. Beraz, pertsona asexuala subjektu sexuatu gisa bizi ez dena izango litzateke, eta hori ezinezkoa da, pertsonak izaki sexuatuak baikara.

Hala ere, LGTBI+ mugimenduan, hitz honek beste esanahi bat jasotzen du, eta asexualitateaz hitz egiten denean, desio erotikorik ez duten edo desio erotiko gutxi duten pertsonez hitz egiten da, baita emozio mailan, konexio sakona izaten ez badute erakarpena sentitzen ez duten pertsonez ere, edo soilik, oso egoera zehatzetan desiratzen duten pertsonez.

Asexuala sexurik gabeko pertsona gisa ere uler genezake, sexua hitza “egiten” den sexu gisa interpretatuta, eta ez garen sexu gisa. Ikuspuntu horretatik interpretatzen badugu, gai batzuk eztabaidara ateratzen dira: zeri esaten diogu “sexua izatea”? Zer da erotika? Zeri deitzen diogu desio erotikoa sentitzea? Agian ezin izango diegu galdera horiei erantzun, baina “nahasmen” horren inguruko elkarrizketa bat garatu ahal izango dugu.

Esan daiteke asexual hitza aterki hitza dela, eta barnean hartzen dituela bere desio erotikoa arauarena baino txikiagoa edo baldintza gutxiagotan duten pertsona guztiak, edo, esan bezala, egoera jakin batzuetan (grisexualitatea) edo lotura emozional oso indartsu baten ondoren gertatzen direnak (demisexualitatea).

Beraz, arauz kanpoko beste sexualitate batzuekin gertatzen den bezala, “ustezko arau” baten azpitik edo gainetik egotea nahikoa izan da eta da sexualitate horiek patologizatzeko, diskriminatzeko eta ikusezin bihurtzeko. Izan ere, asexualitatearen jatorria bilatu da traumetan edo esperientzia negatiboetan, bere garaian homosexualitatearekin egiten zen bezala, eta diagnostiko-kategoria gisa sartzen zen DSMn 2013ra arte.

Gaur egun, badirudi guztiok izan behar dugula desio zehatz bat, gorputz jakin batzuetara bideratua, modu zehatz batean, praktika jakin batzuetara, gorputz-atal zehatz batzuetara, kantitate zehatz batean, eta abar. Bai zehatza dena, eta zein tarte txikia aniztasunaz gozatzeko! Badakigu hau ez dela horrela, denok desberdinak gara, denok ez dugu berdin desiratzen, eta hau ez da fase bat, gure desiratzeko modua bakar eta errepikaezina da. Gertatzen dena da gizartean ez dela aniztasuna ikusarazten, ez dugula ikusten desiratzeko moduen aukera; izan ere, komunikabideetan, ipuinetan, botere publikoetan eta abarretan beti agertzen dira harreman ziseterosexualak, non ez den ikusten pertsona horien aniztasun funtzionala, non pertsona horiek zuriak, gazteak eta klase ertainekoak diren eta eduki nahi dituzten edo erakusten digute praktika genitalak dituztela batez ere, eta, zehatzago esanda, koitalak.

Horregatik, inork % 100ean betetzen ez dituen arau zorrotz horietatik ateratzen garenok etiketatze beharra dugu, geure burua izendatu behar dugu existitzen garela ikusarazteko; aniztasunez, beste desio mota batzuez, beste erotiko mota batzuez hitz egiteko. Semiotikaren ikuspuntutik (esanahiarena eta adierazpenarena), etiketak oso erabilgarriak izan daitezke, beraiekin ezagutzen eta balioa ematen baitiogu izena duenari.

Kolektibo asexualetik mahai gainean jartzen dugu denok ez dugula berdin desiratzen, eta horregatik ez garela ez okerragoak ez hobeak, desberdinak baizik. Agian desio erotikoa sentituko dugu batzuetan bakarrik, egoera jakin batzuetan, edo pertsona jakin batzuekin, eta desio hori berea baino txikiagoa dela iruditzen zaion jendea egongo da, eta hori asexualei eta gainerakoei gertatzen zaiguna da.

Eta agian bai, nahiz eta interesgarria litzatekeen hitz egiten dugun desio motari buruz ere hitz egitea: genitalen desira?, hurbiltasunaren desira?, gorputzaren kontaktuaren desira?, musuaren nahia?, laztanen nahia?, parekatzeko nahia?… Baliteke, adibidez, norbaitek bere genitalak estimulatu nahi ez izatea, berak edo beste norbaitek berari, baina izugarri desiratzea bere besoak laztan ditzaten. Edo baliteke norbaiti gorputz-kontaktua ez gustatzea, baina norbaitekin lotura emozional sendoa izatea. Izan ere, praktika erotiko eta erlazional oso desberdinak desiratzen ahal ditugu eta bakoitza maila desberdinean.

Gertatzen dena da, desio erotikoari dagokionez, “normalena” desio genitala izatea dela esten digutela, eta batzuetan, pertsona batekin harreman intimoa dugunean eta laztantzen garenean, adibidez, ziurtzat jotzen dugu gure genitalak estimulatzen amaitu behar dugula, hau da, praktika erotikoak beti leku batean hasi eta beste batean amaitzen diren sekuentzia bat balira bezala ikusten ditugu. Baina hau erotikari buruzko begirada oso murritza izatea da. Nork bere gorputza eta desioa ezagutzen ditu, eta nahi duen bezala gozatzen du.

Pertsona asexualek gure desioaren orientazioa aldarrikatzen dugu, eta gure burua kolektibizatzen dugu, arauz kanpoko gainerako sexualitateak bezala, geure burua ikusarazteko eta aldarrikatzeko.

Hemen, asexualitateari buruzko dokumental bat ikus daiteke ACESen webgunean (Asexual Community España): https://www.youtube.com/watch?v=bqXyzz7Gt5k

Leer el artículo en castellano

10 noviembre, 2020

Bizitza, Aniztasuna eta Harrotsuna erdigunean

Kattalingorri Elkarteak barne begirada bat eman du denboran zehar, eta denekin partekatu nahiko genuke.

Hogei urte hauetan, Kattalingorri LGBTIQ+ pertsonen eskubideen borrokarako, ahalduntzerako, aldarrikapenerako eta errealitatea ikusarazteko erreminta eta gune kolektiboa izan da. LGTBIQ+ kolektiboaren aldarrikapen historikoen ondorioz, gaur egun Nafarroan esparru juridiko propioa eta espezifikoa dugu LGBTI+ arloan. Hau da, LGTBIQ+ pertsonen eskubideen aldeko borrokak eta erakundeekin izandako elkarrizketak ahalbidetu dute gaur egun eta azken lau urteotan, besteak beste, sexu- eta genero-aniztasunari arreta emateko bi zerbitzu izatea komunitatean.

Lau urte hauetan, zerbitzu horiek martxan jartzea eta kudeatzea abentura bat izan da Kattalingorrirentzat eta borroka honetan egon garen pertsona eta kolektiboentzat. Abentura bat, eta, aldi berean, LGTBIQ+ kolektiboek urteetan aldarrikatu duten zerbait egiteko aukera bat. Alde batetik, Harrotu, Iruñeko Udalaren LGTBI+ Zentroa, hiriburuko topagune gisa. Bertan, LGTBI+ errealitatea herritarrengana hurbiltzeaz gain, arreta profesionala eskaintzen da eta sexu- eta genero-aniztasunarekiko errespetua bultzatzen da. Beste alde batetik, Kattalingune, Nafarroako Gobernuko LGTBI+ zerbitzua. Zerbitzu horrek modu deszentralizatuan ematen du zerbitzua Nafarroako hainbat eremutan, eta bilakaera izan du, edukiari eta aurrekontuari dagokienez, Kattalingorri osatzen dugun kolektiboen eta aliatuen borrokari esker. Gaur egun, aurrera egin dugu gure errealitateak ikusarazten eta arreta profesionaleko zerbitzu horiek izatearen garrantzian, baina oraindik nahiko bide dago egiteko, eta horregatik jarraitzen dugu hemen.

Garai zailak dira; izan ere, Nafarroan LGTBIQ+ pertsonen berdintasuna sustatzeko eta defendatzeko lege bat lortu genuen arren, oraindik ere sufritzen jarraitzen dugu ikusezintasun instituzional eta sozialagatik, gizarte-bazterkeriagatik eta gizarteko geruza batzuen gaitzespen zuzenagatik. Ildo horretan, Espainiako Estatuan lege espezifikoen garapena atzeratzen jarraitzeak ez du laguntzen hori aldatzen. Horrez guztiaz gain, COVID-19ari aurre egiteko neurriak larriagotzen ari dira bazterkeria eta sufrimendua eragiten zituzten egoerak: leku seguruak ez diren etxeak eta alternatiba bat aurkitzeko zailtasunak, lan-prekarietate handiagoa eta zu zeu izatearen beldurrak areagotzea, transizio-prozesuak geldirik, armairura itzultzea, gizarte-bazterketako egoeretan dauden Trans pertsonen babesgabetasun handiagoa eta abar luze bat.

Ezinbestekoa iruditzen zaigu pertsonen eskubideak eta berdintasuna ez hierarkizatzea, eta batzuk bigarren mailan geratzea, ikusezinak berriro ere, ideologia edo posizionamendu politikotik haratago, alde batera utzi ezin diren oinarrizko eskubidetaz ari baikara.

Horregatik guztiagatik, beharrezkoa ikusten dugu LGTBIQ+ pertsonen, kolektiboen eta aliatuen arteko sareak sendotzea, eskubideak defendatzeko eta egikaritzeko. LGBTIQ+ pertsona publiko eta kalitatezkoen errealitateari erantzuten dioten zerbitzuak garatzen eta aldarrikatzen jarraitzea. Erakunde publikoei dei egitea, batetik, beren ekintzetan intersekzionalitatea egiazki sar dezaten, erantzun integralak bermatzeko, eta, bestetik, elkarrizketa aktiboa izan dezaten LGBTIQ+ kolektiboekin.

Gure aurrekoei esker, indarra eta adorea garenoi eta askatasuna etorriko direnentzat.

Clickar para leer en castellano

4 septiembre, 2020

Irailak 4: Sexu Osasunaren Nazioarteko Eguna

Irailaren 4a Sexu Osasunaren Munduko Eguna da, eta, horregatik, harremanetan jarri gara Nafarroako Hiesaren Aurkako Batzordearekin; izan ere, haiek adituak dira gai horretan, eta gai horri buruzko gako batzuk eman diezazkiguten nahi dugu. Gainera, sortu zituzten bideoak eman dizkigute: “Komiren Errezetak” (Tutti-Frutti eta Sandwich erotikoa) lelopean, gure blogean zintzilikatzeko eta sexualitatearen zaporeez gozatzeko.

Irailaren 4a Sexu Osasunaren Nazioarteko Eguna da. Zergatik da egun hau? Eta zer irudikatzen du efemeride honek?

Egun hori 2010ean sortu zen lehen aldiz, Sexu Osasunerako Mundu Elkartearen ekimenez, eta pertsona guztien sexu-osasuna, ongizatea eta sexu-eskubideak sustatzea du helburu.

Urtero, arreta jartzeko gai bat nabarmentzen da, kasu honetan: “El placer sexual en tiempos de crisis por COVID-19”. Erakunde gisa dugun esperientziatik, egiaztatu ahal izan dugu neurri soziosanitarioak bizitzako hainbat eremutan eragiten ari direla, besteak beste, sexualitatean, genero-berdintasunean, sexu-aniztasunarekiko errespetuan eta, azken batean, harreman sozial eta sexualekiko, plazerarekiko eta afektuekiko errespetuan. Horregatik, oso positibotzat jotzen dugu gaurkotasuneko gai hau mahai gainean jartzea, testuinguru berri baten aurrean baikaude, eta horrek hainbat gai sortzen ditu.

#diamundialsaludsexual2020 #DMSS2020 #pleasurematters #sexysafersex #pleasureisprogress

https://www.facebook.com/DMSS4sept

Zertaz ari gara sexu-osasuna aipatzen dugunean?

Gure erakundean, sexualitatearekin lotutako ongizate fisikoa, mentala, emozionala eta soziala bezalako gaiak biltzen dituen kontzeptu zabal gisa ikusten dugu sexu-osasuna.

Hala, bada, bizi garen gizartea aztertu behar dugu sexu-osasunari heltzeko; izan ere, sexualitate erredukzionista bat aurreikusten duen mendebaldeko sistema batean bizi gara, non araua baita koitoa dela sexu-bizitzaren ingurunea eta amaiera, eta zizeteropatriarkatuak zapaltzen ditu genero-identitate bitarretan sartzen ez diren dibertsitateak (gizonezkoa eta emakumezkoa).

Horregatik, gure egitekoa da plazerrean, elkarrekiko zaintzan, adostasunean, genero-orientazioen eta -identitateen aniztasunaren bizipen gogobetegarrian, une misme eta gainerako pertsonen errespetuan oinarritutako sexu-askapenean oinarritutako harremanak sustatzea, bai eta zenbait sexu-praktika desestigmatizatzea ere. Eta gai horien inguruan lan egiteko, ezinbestekoa da ikuspegi intersekzionala planteatzea, ikuspegi feminista, queer, antiarrazista eta antikapazitistaren ekarpenekin, errealitatea aztertzen laguntzen diguten beste ikuspegi kritiko batzuen artean, errealitatea eraldatu ahal izateko.

¿Por qué es importante cuidar la salud sexual en estos tiempos coronavíricos?

En el contexto actual de confinamientos domiciliarios, medidas excepcionales, privaciones de libertades y miedos varios, es de vital importancia promover una vivencia satisfactoria de la sexualidad. La sexualidad genera identidades, placeres, satisfacciones, emociones… es una parte muy importante de la vida de las personas, y como tal proponemos no vivir la sexualidad desde el miedo o el rechazo, la sexualidad es un derecho.

Gure erakundera pertsona asko hurbiltzen dira praktika sexualetan Covid-19ren transmisioan arriskuak murrizteari buruz galdetzera. Gaur egun, kutsatu dezaketen gorputzeko fluidoak listua eta mukiak direla frogatzen duen ebidentzia zientifikoa dago. Bestalde, birusa sartzeko bideak sudurreko mukosak, ahoa edo begiak izan daitezke.

Hori dela eta, fluido horiek sartzeko bideekin kontakturik ez izateko, birusa transmititzeko aukera asko murrizten da. Aldaketa-garaiak dira, eta, horregatik, gure gustuak, sexu-praktika posibleak eta formatu digitalak planteatzeko eta autoplazerarekin esploratzeko aukera ere izan daiteke, beste aukera askoren artean.

LGTBI+ kolektiboek ikusgarritasuna ematen diote egun honi. Zer harreman du egun honek kolektiboarekin?

Sexu-osasunak gai asko biltzen ditu, eta horietako bat sexu- eta genero-aniztasuna da. Pertsona guztiok sexu-osasun egokia eta askea bizi ahal izateko, LGTBIQ+ kolektiboaren eskubideen alde borrokatu behar dugu, zenbait identitate disidente estigmatizatzen dituen gizarte zientzia-hetero-patriarkal batean bizi baikara.

Hori dela eta, gure erakundean LGTBIQ+ kolektiboekin batera lan egin dugu sexu-eskubideen alde 80ko hamarkadan sortu ginenetik, eta horretan jarraituko dugu, oraindik ere bidea egin behar baita.

Komi-tik, pertsonen sexu-osasuna hobetzeko lan egiten duzue, eta bideo txit barregarri bat egin duzue geure burua zaintzeko gakoak emanez. Zer transmititu nahi zenuten bideo honekin?

Comitik bi bideo sortzeko ideia garrantzitsua iruditu zitzaigun: Comiko errezetak. Eta, horretarako, Kontuka Producciones eta Nafarroako LGTBIQ+ kolektiboetako hainbat pertsona ditugu.

Guztira bi bideo dira, Comiren errezetak: “Tutti Frutti” eta “sandwich erotikoa”, sexualitatearen bizipenaren ikuspegi anitza sustatzen dutenak, erredukzionismoetatik haratago. Gozatzeko, sentitzeko eta gozatzeko modu ugari, praktika desberdinak, orientazio sexualak eta genero-identitateak. Horrela, genero-ikuspegitik sustatu nahi ditugu harremanak zaintzea, adostasuna, plazera eta zaintzeko prebentzio-materialen erabilera.

Espero dugu gure errezetekin gozatzea eta gustukoen dituzuenekin esperimentatzea.

Pincha para leer en castellano

Loading new posts...

No more posts