Nafarroa – Página 2 – Kattalingorri

Nafarroa

-1

archive,paged,category,category-nafarroa,category-221,paged-2,category-paged-2,stockholm-core-2.3,select-theme-ver-8.9,ajax_fade,page_not_loaded,menu-animation-underline-bottom,header_top_hide_on_mobile,,qode_menu_,wpb-js-composer js-comp-ver-6.6.0,vc_responsive

3 marzo, 2021

LGTBIfobia kirolean

Joan den ostiralean, otsailaren 19an, kirolean LGTBIfobiaren aurkako eguna ospatu zen Iruñean, eta Harrotuk mahai-inguru bat antolatu zuen. Bertan, LGTBI kirolariek bertatik bertara kontatu ahal izan zituzten gai horri buruz dituzten esperientziak eta ikuspuntuak.

Hitzaldiak hainbat gai jorratu zituen: kirol munduan LGTBI izateari buruzko esperientzia negatiboak, kirol bizitzan aurkitu dituzten oztopoak, izan dituzten babes elementuak eta etorkizunean lortu beharreko erronkak. 4 elementu horiek eztabaida handia sortu zuten mahai-inguruan aktiboki parte hartu zuten entzuleekin batera, eta bizipenen eta bizi-gogoeten trukea bihurtu zen, horrelako blog-post baterako baino askoz gehiago.

Baina, hala ere, nire inpresioak aipatu nahi nituzke. Lehenik eta behin, hizlarietako batek bakarrik kontatu zituen zuzeneko bizipen negatiboak LGTBI izateagatik. Horrek modu positiboan harritu ninduen, kirol profesionala oso mundu lehiakor gisa ulertzen bainuen, desberdintasunen ez oso abegikorra, eta bestearekiko edozein desberdintasun lehiaketa-kodeetan makurrarazteko arrazoi izan daitekeelako. Baina bere esperientzien arabera, hori ez zen horrela izan.

Zuzeneko esperientzia negatiborik oso bizi izan ez bazuten ere, LGTBI kolektiboari buruzko beste jarrera negatibo batzuk azaldu zituzten, oro har, orokortasunez, iruzkin homofonoz, barrezka eta abar. Badirudi horretaz ez dela inor libratzen, eta horrek hausnarketa ugari eragin zituen taldeko kide izateari buruz, LGTBI pertsonaren banakako erantzukizunari buruz iruzkin horiei aurre egiteko, horiekiko erantzukizun kolektiboari buruz, erru-sentimenduari buruz, etab. Eztabaida zirraragarria izan zen.

Harritu ninduen beste gauza bat izan zen kirol minoritarioak egiten zituzten hizlariek, hala nola jockeya eta errugbia, esperientzia positiboenak kontatu zituztela, eta gehiengoaren kirola egiten zuen hizlariak, berriz, futbola (hau ere errege kirola bezala deitua), esperientzia negatiboenak. Zenbat eta txikiagoa izan kirola, eta zenbat eta oztopo gehiago izan kirola egiteko, orduan eta zaintza pertsonal gehiago dago kirol horretan. Barruan babesteko modu bat bezala, kanpoan zailtasunak daudenean. Hausnarketa interesgarria, ezta?

Baina ez ziren horiek izan argitara atera ziren gai bakarrak: ezbeharrak gainditzeko beharrezkoa den indar pertsonalaz (edo ahalduntze pertsonalaz) hitz egin zen, kirol munduan LGTBI pertsona gisa aske izateko berdinen arteko laguntzez, emakume izateagatik gehitutako zailtasun ugariez (beste behin ere emakumeak alde negatiboan daude, emakume izateagatik bakarrik), eta abar. Gainera, lortzeko dauden erronkez ere hitz egin zen. Eta zentzu horretan, bi ageri ziren: berdintasuna eta hezkuntza.

Pertsonalki, ez zitzaidan batere harritu bi erronka orokor horiek ateratzea. Izan ere, nahiz eta pertsona horiek ez zuten zuzeneko bizipen negatibo larririk kontatu (eraso fisikoak, adibidez), bizipen negatiboen sare zabal baten berri eman zuten, hala nola taldeko iruzkinak, mofak, bakardadea, erreferenterik eza, balio-judizioak, trabak, beldurrak, errua… Askatasunaren bidean, berdintasunaren bidean, mota guztietako harriak sortzen dituzten jarrerak eta sentimenduak. Eta beste behin ere, argi eta garbi ikusten da hezkuntzaren beharra: Hezkuntza etxean, ikastetxean, eta kasu honetan, kirol klubetan. Horrela bakarrik lortuko da benetako berdintasuna, eta agian egunen batean, utz diezaiogun egun hau ospatzeari, mundu guztia aske izan baitaiteke, edozein dela ere egiten duen kirola.

Ander Iribarren Hualde

Kattalingorriko sexologoa

25 enero, 2021

#Harrotudefendatu

Harrotuko egoeraren harira kide bati ateratzen zaizkion hitzak partekatzen ditugu:

Hausnarketa hauek sortu zaizkit berriz ere urtarrilaren 12ko herritarren gaien batzordean, gure kide Edurrek egindako interbentzioaren ondoren, eta udal-talde bakoitzak, bereziki PSNk, abstenitzea erabaki ondoren, EHBilduk eta GeroaBaik aurkeztutako adierazpenaren aurrean.

«Gu geu lasai gaude. Nik uste dut lasai egon behar dugula, gaurdaino dena bete da, ez dezagun benda jarri zauria baino lehen» Maite Esporrín.

Zauria baino lehen benda jarri. Baieztapen honetan geldituko naiz:
Zauriez eta LGBTIQ+ eta Transbollomarika pertsonez hitz egiten dugunean, aspaldiko zauriez eta zauri ugariz ari gara. Ikusezintasuna, zuzeneko eta zeharkako diskriminazioak, jazarpena, tratu txarrak, erahilketak eta hamaika irainek eragindako zauriez ari gara. LGBTQ+ eta Transbollomarika pertsonen borrokatik partekatu, sendatu, zaindu, aldarrikatu, legitimatu eta ikusarazi diren zauriez ari gara, erakundeen eta Nafarroa gobernatu dutenen inolako laguntzarik gabe (baita bazterketarekin). Eta hori diot; izan ere, hemen, corralito foralean, 2016ra arte (kasualitatez Gobernu aldaketa, GeroBai, EhBildu, Podemos eta Izquierda-Ezkerrak osatua), ez baitzegoen ezer LGBTIQ+ arloan politika publikoetan. Esan nahi duena-diguna zera da: bollera, marika, trans eta degeneratuoi gertazen zaizkigun mobida horiek, ez dira hain garrantzitsuak, ezta larriak ere, eta, gainera, denborarekin konpontzen dira beren kabuz (eta bidean geratu direnak, min kolateral soilak, desagertzen joango direnak).

Beraz, LGBTIQ+ eta Transbollomarika memoria historikoa egiten badugu, berak aipatzen duen zauri hori oso egina zegoen.

Zergatik aipatzen dut zauriarena? Gure biografietan, indibidualetan eta sozialetan, ditugun zauriak konfiantzarekin oso lotuta daudelako. Norberarengan eta beste pertsona batzuengan (eta horiek hitzematen dutenarengan) konfiantza izatea. Azken horiek, kasualitatez, batzuetan hiri bat zuzentzeko, politika instituzionala egiteko eta herri oso baten baliabideak nora bideratzen diren erabakitzeko boterea dute.

Eta hemen beste baieztapen bat aipatuko dut, Harrotu aipatuz: «Urtebete igaro dugu, tragedia bat izango zen, Harrotu itxiko zutela, eta zer gertatu da? Ezertxo ere ez» (Maite Esporrín).

Gauzak gertatu badira, gauza asko gertatu dira, eta Maria Garcia Barberena zinegotziak hartu dituen konpromisoekin lotuta egon daitezke. (Batzuk aipatzearren eta gehiegi ez luzatzearren): abenduan bilera batean jakinarazten zaie kolektiboei eta gainerako jendeari 2020ko urtarrilean (nahiz eta beste urtebeterako luzapena sinatuta egon) Harrotu itxi egingo dela, Kattalinguneren ustezko bikoiztasunagatik. Galdetu nuen (nik galdetu nuen, eta ondo dakit zer entzuten dudan) zer datetaz ari zitzaizkigun hizketan, eta erantzun zitzaidan 2020ko urtarrilaren 15ean (gutxi gorabehera, baina 2021etik nahiko urrun). Horren aurrean, hainbat kolektibo eta norbanakok erabaki genuen:

– Kalera irtetea gertatutakoa salatzera.
– Nafarroako Gobernuko txitxifu guztiekin hitz egitea.
– Behin baino gehiagotan eskatzea Iruñeko Udaleko batzordeetan parte hartzea (N+ak etengabe atzeratuz)
– Zerbitzu-mozketa honen kezka dela eta, proposamen bat prestatu eta martxotik uztailera bitartean txitxifu orori aurkeztu, Harroturen gutxienekoak zein diren jasota uzteko.
– 60.000 euroko aurrekontuaren aurrean (gutxi gorabeherakoa bada ere, egungotik oso urrun dago), N+ taldeak taldeak aurkeztua. Talde guztiekin bildu eta azterketa bat (kaleko jendearena) egin hedabideen aurrean.
– Ah! Bai, eta horren guztiaren erdian, oraindik ere kolektibo beraren barruan gertatzen ari ziren bazterketa-egoerak larriagotu dituen pandemia bat.

Esango nuke, gauzak gertatu, gertatu direla, baina tira, ez dudala gehiegi desbideratu nahi, eta zaurien eta konfiantzarekin harremana handia duten alorrera itzuliko naiz; zehazki, guztionak diren baliabideak (den-den-denak), zertan erabiliko diren erabakitzeko ahalmena duten pertsonetara itzuliko naiz. Pertsona horiek (edo beste batzuek, baina sigla berberenpean) batzuetan hiriburu bat eta gobernu bat zuzentzen dituzte, urte askoz batzutan ere bai. Gehiago erantsiko nuke, gutxi gorabehera esplizituki parte hartu dute (eta parte hartzen jarraitzen dute) goian aipatu ditudan «txorakeria» horiek alde batera uzte horretan. Bai bollera, marika, trans eta beste degeneratuei gertatzen zaizkigun horiek txorakeriak direla esaten eta gutxiesten. Bai, gertatzen zaizkigun horiek: ikusezin bihurtu, erahil, diskriminatu, erasoak jasan, jazarpenak, tratu txarrak…

Gauza guzti horiek ni bezalakoak diren hezur-haragizko pertsonek sortzen (eta betikotzen) dituzte, eta zauriak eragiten dituzte. Zauri horiek, jende asko utzi dute bidean. Hori dela eta, argi eta garbi geratu behar da aurrean duzun pertsonarengan konfiantza izateko, batez ere «goian aipatu ditudan txorakeriak» alde batera utzi, hutsaldu eta lagundu dituzten taldeetakoa bada, hitzak eta konpromisoak baino zerbait gehiago behar dela.

«Ez da ezkutuko ezer egonen, eta datorren urtean, Harrotu itxi den, tragedia bat izan den eta dena zuek planteatzen duzuen bezain beltza den komentatzeko elkartuko gara» (Maite Esporrin). Zauriak, nireak eta nire aurreko guztienak entzunda, arduragabekeria iruditzen zait gertakariei lupaz eta egunez egun ez begiratzea. Oroimen honekin guztiarekin ikusiko dugu nork zuen benetan benda (baina begietan) eta, argi eta garbi diot, espero ni izatea.

#harrotudefendatu #defenderharrotu

5 enero, 2021

RelataLes: relatos lésbicos en confinamiento

Blogeko sarrera honekin Dekumas LBT elkarteari, lesbibollotrans emakumeen elkarteari, eskerrak eman nahi dizkiogu eta baita gure esker ona helarazi ere, beti izan baitugu oso gertu. Hauek RelataLes: Relatos Lésbicos en confinamiento fanzinearen sortzaileak izan dira, eta hau irakurri ondoren, zuekin komentatu nahi ditugu gehien gustatu zaizkigun gauzak.

Lehenengoa, nola ez, proiektua bera eta fanzine beraren inpresioa da. Eskerrik asko lan guztiagatik. Mila esker ere luzea eta noizbehinka neketsua izan den berrogeialdi hau, espazio bizi bat egiteagatik, musuz, igurtziz eta tximeleta lesbikoz beterikoa. Baina, batez ere, eskerrik asko, beste behin ere, emakume lesbianak eta bisexualak merezi dugun lekuan jartzeagatik, eskerrik asko ikusgarri egiteagatik! Eta ez gu bakarrik, baita gure sentitzeko, maitatzeko eta gozatzeko moduak ere. Pluralean idazten dugu, noski, gutako bakoitzak bere formak dituelako eta forma horiek biderkatzen direlako une, leku edo pertsonaren arabera.

Asko gustatu zaigun beste gauza bat artistek erabili dituzten kontakizunak idazteko modu oso desberdinak izan dira. Zoragarria! Gozamena da, hain modu ezberdinean irakurri ahal izatea eta, nola ez, hainbat puntutatik horiekin konektatzea. Zorionak denoi, ez utzi idazteari!

Gainera, fanzinea irakurrita, asko hausnartu ahal izan dugulako honetaz. Oro har, emakumeen arteko harremanez hitz egiten denean izaten den iruditeriari buruz. Zer iruditeri kolektibo dago guri buruz? Zertan pentsatzen dute pertsonek lesbianen edo emakume bisexualen harremanez hitz egiten entzuten dutenean? Zer irudi bonbardatzen dituzte haien buruek? Zer aurreiritzi dute?

Ez utzi RelataLes irakurtzeko aukera pasatzen. Izan ere, euripeko topaketez, Milango postre gozoez, hiri eta zelaiez, 61eko maitasun eta erromantzeez, whatsapp mezu esperantzatsuez eta istorio zoragarriez betetako mundu batean sartuko zarete.

Izan ere, RelataLes ez da maitasun-liburu bat edo emakumeen arteko topaketa erotikoen fanzine bat bakarrik, RelataLes eguneroko kontakizunak kontatzen dituzten istorioak dira, benetakoak edo fikziozkoak, eta protagonistak gu gara.

24 noviembre, 2020

Asexualitatea ikusgarri egiten

Duela urte batzuetatik hona, azaroaren 26a asexualitatearen ikusgarritasunaren eguna da. Arauz kanpoko eta horregatik diskriminatua den beste sexualitate bat ikusarazteko eguna. Baina zer da asexualitatea?

Hasteko, eta ikuspuntu sexologikotik, hitz hau ez da LGTBI+ mugimenduan egiten den bezala ulertzen. Greziar jatorriko «a-» aurrizkiak ezetza edo zerbaiten gabezia adierazten du, eta sexualitatea; subjektu sexuatu bakoitzak bere burua bizitzeko duen modua litzateke. Beraz, pertsona asexuala subjektu sexuatu gisa bizi ez dena izango litzateke, eta hori ezinezkoa da, pertsonak izaki sexuatuak baikara.

Hala ere, LGTBI+ mugimenduan, hitz honek beste esanahi bat jasotzen du, eta asexualitateaz hitz egiten denean, desio erotikorik ez duten edo desio erotiko gutxi duten pertsonez hitz egiten da, baita emozio mailan, konexio sakona izaten ez badute erakarpena sentitzen ez duten pertsonez ere, edo soilik, oso egoera zehatzetan desiratzen duten pertsonez.

Asexuala sexurik gabeko pertsona gisa ere uler genezake, sexua hitza «egiten» den sexu gisa interpretatuta, eta ez garen sexu gisa. Ikuspuntu horretatik interpretatzen badugu, gai batzuk eztabaidara ateratzen dira: zeri esaten diogu «sexua izatea»? Zer da erotika? Zeri deitzen diogu desio erotikoa sentitzea? Agian ezin izango diegu galdera horiei erantzun, baina «nahasmen» horren inguruko elkarrizketa bat garatu ahal izango dugu.

Esan daiteke asexual hitza aterki hitza dela, eta barnean hartzen dituela bere desio erotikoa arauarena baino txikiagoa edo baldintza gutxiagotan duten pertsona guztiak, edo, esan bezala, egoera jakin batzuetan (grisexualitatea) edo lotura emozional oso indartsu baten ondoren gertatzen direnak (demisexualitatea).

Beraz, arauz kanpoko beste sexualitate batzuekin gertatzen den bezala, «ustezko arau» baten azpitik edo gainetik egotea nahikoa izan da eta da sexualitate horiek patologizatzeko, diskriminatzeko eta ikusezin bihurtzeko. Izan ere, asexualitatearen jatorria bilatu da traumetan edo esperientzia negatiboetan, bere garaian homosexualitatearekin egiten zen bezala, eta diagnostiko-kategoria gisa sartzen zen DSMn 2013ra arte.

Gaur egun, badirudi guztiok izan behar dugula desio zehatz bat, gorputz jakin batzuetara bideratua, modu zehatz batean, praktika jakin batzuetara, gorputz-atal zehatz batzuetara, kantitate zehatz batean, eta abar. Bai zehatza dena, eta zein tarte txikia aniztasunaz gozatzeko! Badakigu hau ez dela horrela, denok desberdinak gara, denok ez dugu berdin desiratzen, eta hau ez da fase bat, gure desiratzeko modua bakar eta errepikaezina da. Gertatzen dena da gizartean ez dela aniztasuna ikusarazten, ez dugula ikusten desiratzeko moduen aukera; izan ere, komunikabideetan, ipuinetan, botere publikoetan eta abarretan beti agertzen dira harreman ziseterosexualak, non ez den ikusten pertsona horien aniztasun funtzionala, non pertsona horiek zuriak, gazteak eta klase ertainekoak diren eta eduki nahi dituzten edo erakusten digute praktika genitalak dituztela batez ere, eta, zehatzago esanda, koitalak.

Horregatik, inork % 100ean betetzen ez dituen arau zorrotz horietatik ateratzen garenok etiketatze beharra dugu, geure burua izendatu behar dugu existitzen garela ikusarazteko; aniztasunez, beste desio mota batzuez, beste erotiko mota batzuez hitz egiteko. Semiotikaren ikuspuntutik (esanahiarena eta adierazpenarena), etiketak oso erabilgarriak izan daitezke, beraiekin ezagutzen eta balioa ematen baitiogu izena duenari.

Kolektibo asexualetik mahai gainean jartzen dugu denok ez dugula berdin desiratzen, eta horregatik ez garela ez okerragoak ez hobeak, desberdinak baizik. Agian desio erotikoa sentituko dugu batzuetan bakarrik, egoera jakin batzuetan, edo pertsona jakin batzuekin, eta desio hori berea baino txikiagoa dela iruditzen zaion jendea egongo da, eta hori asexualei eta gainerakoei gertatzen zaiguna da.

Eta agian bai, nahiz eta interesgarria litzatekeen hitz egiten dugun desio motari buruz ere hitz egitea: genitalen desira?, hurbiltasunaren desira?, gorputzaren kontaktuaren desira?, musuaren nahia?, laztanen nahia?, parekatzeko nahia?… Baliteke, adibidez, norbaitek bere genitalak estimulatu nahi ez izatea, berak edo beste norbaitek berari, baina izugarri desiratzea bere besoak laztan ditzaten. Edo baliteke norbaiti gorputz-kontaktua ez gustatzea, baina norbaitekin lotura emozional sendoa izatea. Izan ere, praktika erotiko eta erlazional oso desberdinak desiratzen ahal ditugu eta bakoitza maila desberdinean.

Gertatzen dena da, desio erotikoari dagokionez, «normalena» desio genitala izatea dela esten digutela, eta batzuetan, pertsona batekin harreman intimoa dugunean eta laztantzen garenean, adibidez, ziurtzat jotzen dugu gure genitalak estimulatzen amaitu behar dugula, hau da, praktika erotikoak beti leku batean hasi eta beste batean amaitzen diren sekuentzia bat balira bezala ikusten ditugu. Baina hau erotikari buruzko begirada oso murritza izatea da. Nork bere gorputza eta desioa ezagutzen ditu, eta nahi duen bezala gozatzen du.

Pertsona asexualek gure desioaren orientazioa aldarrikatzen dugu, eta gure burua kolektibizatzen dugu, arauz kanpoko gainerako sexualitateak bezala, geure burua ikusarazteko eta aldarrikatzeko.

Hemen, asexualitateari buruzko dokumental bat ikus daiteke ACESen webgunean (Asexual Community España): https://www.youtube.com/watch?v=bqXyzz7Gt5k

Leer el artículo en castellano

10 noviembre, 2020

Bizitza, Aniztasuna eta Harrotsuna erdigunean

Kattalingorri Elkarteak barne begirada bat eman du denboran zehar, eta denekin partekatu nahiko genuke.

Hogei urte hauetan, Kattalingorri LGBTIQ+ pertsonen eskubideen borrokarako, ahalduntzerako, aldarrikapenerako eta errealitatea ikusarazteko erreminta eta gune kolektiboa izan da. LGTBIQ+ kolektiboaren aldarrikapen historikoen ondorioz, gaur egun Nafarroan esparru juridiko propioa eta espezifikoa dugu LGBTI+ arloan. Hau da, LGTBIQ+ pertsonen eskubideen aldeko borrokak eta erakundeekin izandako elkarrizketak ahalbidetu dute gaur egun eta azken lau urteotan, besteak beste, sexu- eta genero-aniztasunari arreta emateko bi zerbitzu izatea komunitatean.

Lau urte hauetan, zerbitzu horiek martxan jartzea eta kudeatzea abentura bat izan da Kattalingorrirentzat eta borroka honetan egon garen pertsona eta kolektiboentzat. Abentura bat, eta, aldi berean, LGTBIQ+ kolektiboek urteetan aldarrikatu duten zerbait egiteko aukera bat. Alde batetik, Harrotu, Iruñeko Udalaren LGTBI+ Zentroa, hiriburuko topagune gisa. Bertan, LGTBI+ errealitatea herritarrengana hurbiltzeaz gain, arreta profesionala eskaintzen da eta sexu- eta genero-aniztasunarekiko errespetua bultzatzen da. Beste alde batetik, Kattalingune, Nafarroako Gobernuko LGTBI+ zerbitzua. Zerbitzu horrek modu deszentralizatuan ematen du zerbitzua Nafarroako hainbat eremutan, eta bilakaera izan du, edukiari eta aurrekontuari dagokienez, Kattalingorri osatzen dugun kolektiboen eta aliatuen borrokari esker. Gaur egun, aurrera egin dugu gure errealitateak ikusarazten eta arreta profesionaleko zerbitzu horiek izatearen garrantzian, baina oraindik nahiko bide dago egiteko, eta horregatik jarraitzen dugu hemen.

Garai zailak dira; izan ere, Nafarroan LGTBIQ+ pertsonen berdintasuna sustatzeko eta defendatzeko lege bat lortu genuen arren, oraindik ere sufritzen jarraitzen dugu ikusezintasun instituzional eta sozialagatik, gizarte-bazterkeriagatik eta gizarteko geruza batzuen gaitzespen zuzenagatik. Ildo horretan, Espainiako Estatuan lege espezifikoen garapena atzeratzen jarraitzeak ez du laguntzen hori aldatzen. Horrez guztiaz gain, COVID-19ari aurre egiteko neurriak larriagotzen ari dira bazterkeria eta sufrimendua eragiten zituzten egoerak: leku seguruak ez diren etxeak eta alternatiba bat aurkitzeko zailtasunak, lan-prekarietate handiagoa eta zu zeu izatearen beldurrak areagotzea, transizio-prozesuak geldirik, armairura itzultzea, gizarte-bazterketako egoeretan dauden Trans pertsonen babesgabetasun handiagoa eta abar luze bat.

Ezinbestekoa iruditzen zaigu pertsonen eskubideak eta berdintasuna ez hierarkizatzea, eta batzuk bigarren mailan geratzea, ikusezinak berriro ere, ideologia edo posizionamendu politikotik haratago, alde batera utzi ezin diren oinarrizko eskubidetaz ari baikara.

Horregatik guztiagatik, beharrezkoa ikusten dugu LGTBIQ+ pertsonen, kolektiboen eta aliatuen arteko sareak sendotzea, eskubideak defendatzeko eta egikaritzeko. LGBTIQ+ pertsona publiko eta kalitatezkoen errealitateari erantzuten dioten zerbitzuak garatzen eta aldarrikatzen jarraitzea. Erakunde publikoei dei egitea, batetik, beren ekintzetan intersekzionalitatea egiazki sar dezaten, erantzun integralak bermatzeko, eta, bestetik, elkarrizketa aktiboa izan dezaten LGBTIQ+ kolektiboekin.

Gure aurrekoei esker, indarra eta adorea garenoi eta askatasuna etorriko direnentzat.

Clickar para leer en castellano

4 septiembre, 2020

Irailak 4: Sexu Osasunaren Nazioarteko Eguna

Irailaren 4a Sexu Osasunaren Munduko Eguna da, eta, horregatik, harremanetan jarri gara Nafarroako Hiesaren Aurkako Batzordearekin; izan ere, haiek adituak dira gai horretan, eta gai horri buruzko gako batzuk eman diezazkiguten nahi dugu. Gainera, sortu zituzten bideoak eman dizkigute: «Komiren Errezetak» (Tutti-Frutti eta Sandwich erotikoa) lelopean, gure blogean zintzilikatzeko eta sexualitatearen zaporeez gozatzeko.

Irailaren 4a Sexu Osasunaren Nazioarteko Eguna da. Zergatik da egun hau? Eta zer irudikatzen du efemeride honek?

Egun hori 2010ean sortu zen lehen aldiz, Sexu Osasunerako Mundu Elkartearen ekimenez, eta pertsona guztien sexu-osasuna, ongizatea eta sexu-eskubideak sustatzea du helburu.

Urtero, arreta jartzeko gai bat nabarmentzen da, kasu honetan: «El placer sexual en tiempos de crisis por COVID-19». Erakunde gisa dugun esperientziatik, egiaztatu ahal izan dugu neurri soziosanitarioak bizitzako hainbat eremutan eragiten ari direla, besteak beste, sexualitatean, genero-berdintasunean, sexu-aniztasunarekiko errespetuan eta, azken batean, harreman sozial eta sexualekiko, plazerarekiko eta afektuekiko errespetuan. Horregatik, oso positibotzat jotzen dugu gaurkotasuneko gai hau mahai gainean jartzea, testuinguru berri baten aurrean baikaude, eta horrek hainbat gai sortzen ditu.

#diamundialsaludsexual2020 #DMSS2020 #pleasurematters #sexysafersex #pleasureisprogress

https://www.facebook.com/DMSS4sept

Zertaz ari gara sexu-osasuna aipatzen dugunean?

Gure erakundean, sexualitatearekin lotutako ongizate fisikoa, mentala, emozionala eta soziala bezalako gaiak biltzen dituen kontzeptu zabal gisa ikusten dugu sexu-osasuna.

Hala, bada, bizi garen gizartea aztertu behar dugu sexu-osasunari heltzeko; izan ere, sexualitate erredukzionista bat aurreikusten duen mendebaldeko sistema batean bizi gara, non araua baita koitoa dela sexu-bizitzaren ingurunea eta amaiera, eta zizeteropatriarkatuak zapaltzen ditu genero-identitate bitarretan sartzen ez diren dibertsitateak (gizonezkoa eta emakumezkoa).

Horregatik, gure egitekoa da plazerrean, elkarrekiko zaintzan, adostasunean, genero-orientazioen eta -identitateen aniztasunaren bizipen gogobetegarrian, une misme eta gainerako pertsonen errespetuan oinarritutako sexu-askapenean oinarritutako harremanak sustatzea, bai eta zenbait sexu-praktika desestigmatizatzea ere. Eta gai horien inguruan lan egiteko, ezinbestekoa da ikuspegi intersekzionala planteatzea, ikuspegi feminista, queer, antiarrazista eta antikapazitistaren ekarpenekin, errealitatea aztertzen laguntzen diguten beste ikuspegi kritiko batzuen artean, errealitatea eraldatu ahal izateko.

¿Por qué es importante cuidar la salud sexual en estos tiempos coronavíricos?

En el contexto actual de confinamientos domiciliarios, medidas excepcionales, privaciones de libertades y miedos varios, es de vital importancia promover una vivencia satisfactoria de la sexualidad. La sexualidad genera identidades, placeres, satisfacciones, emociones… es una parte muy importante de la vida de las personas, y como tal proponemos no vivir la sexualidad desde el miedo o el rechazo, la sexualidad es un derecho.

Gure erakundera pertsona asko hurbiltzen dira praktika sexualetan Covid-19ren transmisioan arriskuak murrizteari buruz galdetzera. Gaur egun, kutsatu dezaketen gorputzeko fluidoak listua eta mukiak direla frogatzen duen ebidentzia zientifikoa dago. Bestalde, birusa sartzeko bideak sudurreko mukosak, ahoa edo begiak izan daitezke.

Hori dela eta, fluido horiek sartzeko bideekin kontakturik ez izateko, birusa transmititzeko aukera asko murrizten da. Aldaketa-garaiak dira, eta, horregatik, gure gustuak, sexu-praktika posibleak eta formatu digitalak planteatzeko eta autoplazerarekin esploratzeko aukera ere izan daiteke, beste aukera askoren artean.

LGTBI+ kolektiboek ikusgarritasuna ematen diote egun honi. Zer harreman du egun honek kolektiboarekin?

Sexu-osasunak gai asko biltzen ditu, eta horietako bat sexu- eta genero-aniztasuna da. Pertsona guztiok sexu-osasun egokia eta askea bizi ahal izateko, LGTBIQ+ kolektiboaren eskubideen alde borrokatu behar dugu, zenbait identitate disidente estigmatizatzen dituen gizarte zientzia-hetero-patriarkal batean bizi baikara.

Hori dela eta, gure erakundean LGTBIQ+ kolektiboekin batera lan egin dugu sexu-eskubideen alde 80ko hamarkadan sortu ginenetik, eta horretan jarraituko dugu, oraindik ere bidea egin behar baita.

Komi-tik, pertsonen sexu-osasuna hobetzeko lan egiten duzue, eta bideo txit barregarri bat egin duzue geure burua zaintzeko gakoak emanez. Zer transmititu nahi zenuten bideo honekin?

Comitik bi bideo sortzeko ideia garrantzitsua iruditu zitzaigun: Comiko errezetak. Eta, horretarako, Kontuka Producciones eta Nafarroako LGTBIQ+ kolektiboetako hainbat pertsona ditugu.

Guztira bi bideo dira, Comiren errezetak: «Tutti Frutti» eta «sandwich erotikoa», sexualitatearen bizipenaren ikuspegi anitza sustatzen dutenak, erredukzionismoetatik haratago. Gozatzeko, sentitzeko eta gozatzeko modu ugari, praktika desberdinak, orientazio sexualak eta genero-identitateak. Horrela, genero-ikuspegitik sustatu nahi ditugu harremanak zaintzea, adostasuna, plazera eta zaintzeko prebentzio-materialen erabilera.

Espero dugu gure errezetekin gozatzea eta gustukoen dituzuenekin esperimentatzea.

Pincha para leer en castellano

16 julio, 2020

Uztailak 16: Nazioarteko Drag Eguna

Uztailaren 16a Dragen Nazioarteko Eguna da. Kattalingorritik bideo txiki hau antolatu dugu Iruñeko dragen laguntzarekin, informazioa eskaini eta ikusgarritasuna bermatzeko asmoz. Eskerrik asko zuen gogo eta denboragatik: Sussie Pussie, Exia Vermut, Donatella Maní eta Albina Stardust.

Drag elementu dramatiko gisa sortu zen XIX. mendearen bigarren erdian, gizarte-portaerari, aristokraziari, antolaketa politikoari, genero-rolei, etiketa sozialari eta konbentzionalismo sozialei buruzko nozio sozialen proiekzio komikoa egiteko.

1930eko hamarkadan bere ospea berreskuratu zuen amerikar estiloko kabaretean, 1960ko hamarkadara arte, nagusiki elementu histrioniko bezala jarraituz. Zuzeneko komediaren eta 1940ko hamarkadaren arteko imitazioaren parte izan zen, kabareta eta barietate antzerki berriko establezimenduetan aurkezten ziren drag show-en elementu nagusi bezala.

1950eko hamarkadan, closet kulturaren garaian (iraultza sexualaren eta Stonewalleko istiluen aurreko garaia), drag showak ospetsu bihurtu ziren bezero homosexualen establezimenduetan, gay tabernak kasu. Camp estetika drag-era jotzen hasi zen arteetan ironia pertsonifikatzeko, irudi maskulinoen janzkera ahul eta nabarra erabiliz asmo komiko bat formulatzeko kultura masiboaren eta bere komunikabideen barruan. Laster, ohiko bihurtu ziren Camp eta dragaren gaiak ustiapen filmikoko elementu gisa, eta drag gay kulturarekin lotutako elementu bihurtu zen, Camp estetikan duen errepikapenagatik.

Closet kultura eta LGBT mugimendu sozialaren eraketaren ondoren, draga ohiko bihurtu zen identitate transgenerora erabat bideratutako genero-adierazpen gisa, LGBT harrotasun-adierazpenaren zati bat izanik. Bere asmo histrionikoan, gaur egun kantu, dantza, playback, Gay Prides, edertasun lehiaketa eta drag show lehiaketetan parte hartzen dute.

Erdaraz irakurri

21 agosto, 2019

LAIAK sariak

LAIAK Elkarteak Tafallan ospatu du «kolektiboaren ikusgarritasunaren aldeko» lehen sari gala, eta horren alde borrokatzen dutenen lana goratu du.

Laiak taldeak urtebete baino ez du, eta dagoeneko LGTBIQ+ eskubideen aldeko borrokaren eredu gisa eraiki da Nafarroako Erdialdean. Aitzindaria eskualdean, homofobiarik gabeko giro baten bidez sortu zen.

Sarien lehen edizioak Mili Hernandezen lana, Kattalingorri elkartearena eta Olite hirirena goraipatu zituen, taldekako eta banakako aurrerapenaren hiru adibide. Ekitaldian, aniztasuna oihukatu zuen Laiak taldeak, dantzetako folklorearekin eta erakundeetako ordezkariekin batera.

Mili Hernandezek duela hogeita bost urte baino gehiago ireki zuen Chuecan LGTBIQ gaiko liburu-denda bat, lesbianen literatura Estatuan eta aurrerakoienen buruetan sortzen ez zenean iritsi zena. Jaso zuen saria mende laurdenean egindako lanaren aintzatespena da, ezarritako kemena eta jarraitzeko gogoa.

Oso hunkigarria da, zailtasun garai honetan ilusio berezia egiten dit lanean jarraitu behar dugulako, gu guztiok gara beharrezkoak.

Eskualde mailako sariak Kattalingorri izena du ia hogei urtez izandako aktibismoagatik. Erakundea 2000. urtean sortu zen, Iruñean LGTBIQ pertsonentzako arreta- eta informazio-zerbitzu bat emateko helburuarekin. Zerbitzu horren ekintza-eremua Foru Erkidego osora hedatu da duela hilabete batzuetatik hona.

Saria maitasunez eta pozik jaso genuen, erakundeari esker ona adieraztea da, baina, batez ere, baliabideak falta zirenean egon diren pertsonen pertseberantziari, ezer ez zegoenean tinko eutsi baitzieten.

baiezkoa eman zion Xabier Sanchezek Kattalingorriren koordinatzaileari.

Los Lebreles taberna, Erriberrin, abangoardian mantendu zen 1980ko hamarkadan, erromesaldi leku bat izan zen, herria bera bezala, euren herrietan abegi onik sentitzen ez zuten nafarrentzat. LGTBIQ giroko lehen taberna izan zen komunitatean.

Oliten adeitasuna zegoen, 80ko hamarkadan autobusak etortzen ziren, hemen epaituta sentitzen ez ziren pertsonekin beteta.

Alejandro Antoñanzasek, Berdintasun zinegotzi eta saria jasotzeaz arduratzen denak, azaldu du.

Iturria: Noticias de Navarra E. Pujol

Leer artículo en castellano

8 mayo, 2019

Nafarroako transexualei laguntzeko eta arreta emateko gida

«Transexualei laguntzeko eta arreta emateko gida» hau Nafarroako Berdintasunerako Institutuak (INAI) sexu- eta/edo genero-identitateagatik herritar askori eragiten dieten askotariko diskriminazioak gainditzeko neurriak sustatzeko, bultzatzeko eta ezagutarazteko duen nahiari erantzuten dio.

Azken urteotan pertsona guztientzako eskubideak lortzeko bidean aurrera egin badugu ere, gehiegitan, transexualak eta transgeneroak hezkuntzaren, osasunaren, gizartearen, kulturaren eta lanaren esparruetako sentsibilizazio-ekintzetatik kanpo geratu dira.

Gobernu honek, INAIren bidez, LGTBI kolektiboen eskariari erantzun nahi izan dio uneoro, erakundeen inplikazioari dagokionez – Zerbitzuen eta legediaren arloan –, izaera unibertsaleko giza eskubideen defentsan.

Horregatik, Nafarroako Foru Komunitatean sexu- edo genero-identitateagatiko, sexu-orientazioagatiko eta genero-adierazpenagatiko diskriminazioaren aurkako politika publikoak ezartzeko, konpromiso argi eta irmoak behar dira. Horretarako, Nafarroako Gobernuko departamentu guztietan eta gainerako toki-administrazioetan edozein diskriminazioren aurka egiten ari garen lana hartuko dugu abiapuntutzat. Eta, abiapuntu horretatik, zeharkako lanketa bat garatzea, hau da, berdintasun-gidalerro bat izatea politika eta sektore guztietan.

2016ko ekainean, Transexualitatearen Arretarako Batzordea sortu genuen Nafarroako Foru Erkidegoan. Partaidetza-prozesu bat bizi izan dugu, eta horrek balio izan digu gogoeta egiteko, hazteko, erantzuten jakiteko, aukerak zabaltzeko. Eta aldaketarako motor gisa ere balio izan digu.

Batzorde honen helburu nagusietako bat Gida hau egitea izan da, eta, izenak berak dioen bezala, transexualek, senideek eta gaian interesa duten pertsonek laguntza, babesa eta baliozko tresna dutela sentitzea lortu nahi izan da. Tresna horrek, lehenik eta behin, gaian, kultura- eta gizarte-testuinguruan eta arau-esparruan kokatuko gaituen kontzeptu-esparrua jasoko du. Gidaren bigarren zatian, Nafarroako herritarrek administrazio publikoan dituzten zerbitzuak jasotzen dira, bai eta transexualen eta familien kolektiboei buruzko informazioa ere.

Leer artículo en castellano

26 enero, 2019

Naizen, adin txikiko transexualen familien elkartea jaio da

500 lagunetik gora bildu ziren Donostiako Antzoki Zaharrean musika, umorea, bertsoak eta dantza nagusi ziren ekitaldira, baina oroitzapenerako eta emoziorako uneak ere izan ziren. NAIZEN osatzen duten ehun familia baino gehiago euskal eta nafar erakundeetako eta talde eta elkarte ugaritako ordezkariek babestu zituzten bere lehen ekitaldi publikoan. Africa Baeta eta Xabier Madariaga kazetariek aurkeztu zuten ekitaldia. Eneko Goia Donostiako alkateak eman zuen ongietorria, eta Udalbatzak Antzoki Zaharra utzi zuen, NAIZEN luzatzeko.

Adingabe transexualen familiek hobekien gordetzen duten sekretua, elkartearen izena eta logoa, Esti Urresola zuzendariak Ekaitz Goikoetxearen testu batean oinarrituta argitaratutako bideo baten azken planoetan azaldu zen. Bertan, familia horiek azken urteetan ‘Chrysallis Euskal Herria’ izenarekin egindako lana laburbildu zen.

Elkarteko 7 haurrek letra handiz idatzi zuten taula gainean Naizen irudikatuko duten logotipo berria, koloreekin.

‘Naizen ‘izena, elkarteari oparitu diona, Ekaitz Goikoetxea bere magia eta poesiarekin, euskaraz «ni naizena’ (naiz+erlatiboa) esan nahi du; hitzekin poetikoki jolastuz,» Ni naizena naizena «ere esan nahi du (naiz+superlatiboa);» ni naizena «bezala ere irakur daiteke 1. pertsonan (naiz), gainerakoek» zela «pentsatzen zutenaren aurrean. Berak eramango zukeen Eta 6 letra horiei atera dakizkiekeen hitz- eta zentzumen-joko gehiago eta gehiago.

Logoak, Arista komunikazio agentziak modu altruistan diseinatua, bere letren bidez, arrosa eta urdinaren artean kolore segida oso bat dagoela erakusten du, bakoitza, kolore ezberdinekoa baita. Izan ere, guztiok ditugu kolore horiek guztiak, bakoitzak neurri eta proportzio desberdinetan. I ‘aren puntua pozaren, askatasunaren eta zoriontasunaren eztanda bihurtu da, horrela loratzen baikara benetan garena izan gaitezkeenean.

Iturria: naizen.eus

Leer artículo en castellano

Loading new posts...

No more posts